تتو چیست؟

در اینجا تاریخچه تتو را باهم بررسی خواهیم کرد و اینکه تتو اصفهان وی تتو در چه سالی کار خود را آغاز کرد خواهیم پرداخت!

در زمان های قدیم، خالکوبی نه تنها برای تزئین استفاده می شد، بلکه اهمیت نمادینی نیز داشت. امروزه وقتی فردی را با خالکوبی یا حتی چندین خالکوبی می بینید، چیز غیرعادی نیست، اما 70، 60 یا حتی 30 سال پیش، خالکوبی برای شورشیان یا حتی برای مجرمان در نظر گرفته می شد. تصاویر از گل های ساده و شخصیت های کارتونی گرفته تا پرتره ها و مناظر بیشتر را شامل می شود. در حالی که هر خالکوبی معنای عمیقی ندارد، اما بیشتر خالکوبی ها هنوز نشان دهنده چیزی هستند. چند دهه پیش، آنها به طور خودکار با چیز بدی مرتبط بودند. افراد بد، شرکت بد، رفتار بد. در مسیحیت، یکی از رایج ترین ادیان در جهان، خالکوبی به عنوان چیزی گناه تلقی می شود، همانطور که عهد عتیق می گوید: "شما نباید هیچ برشی در بدن خود برای مرده ایجاد کنید." بسیاری از خانواده‌های مسیحی می‌دانستند که نمی‌توانند هیچ تغییری در بدن خود ایجاد کنند، به غیر از آنچه که خدا به آنها داده است، و از این رو زمانی که خالکوبی از آسیا، آمریکا و آفریقا به ما معرفی شد، مردم به شدت با آن مخالف بودند، به طوری که خالکوبی به طور فزاینده ای با بت پرستی و طبقه جنایتکار مرتبط شد و در زمان اولین امپراتور روم مسیحی، کنستانتین، در اروپا ممنوع شد. برخی از خالکوبی ها به این دلیل اعمال می شدند که معنای مذهبی داشتند در حالی که برخی دیگر نماد وضعیت بودند. در چند مقطع از تاریخ، خالکوبی حتی برای علامت گذاری بردگان، زندانیان و سایر جنایتکاران مورد استفاده قرار گرفت.

اما با گذشت زمان، خالکوبی محبوبیت بیشتری پیدا کرد. در اواخر قرن هجدهم، عمل خالکوبی در میان ملوانان بریتانیایی در زمان سفرهای کاپیتان جیمز کوک به تاهیتی رایج شد و برای مدتی، خالکوبی در دنیای غرب بیشتر بر روی بدن دریانوردانی که از اقیانوس آرام جنوبی بازمی‌گشتند، وجود داشت. اما این هنر پس از خالکوبی شدن شاه جورج پنجم و بعداً ادوارد هفتم (به ترتیب با اژدها و صلیب) در میان نجیب‌زاده‌های بریتانیا تجدید حیات کرد و دادگاه‌های خارجی از دربار بریتانیا پیروی کردند و جرقه‌ای از خالکوبی‌های سلطنتی در طول نوزدهم را برانگیخت. قرن. به گفته نینا جابلونسکی، نویسنده پوست: تاریخچه طبیعی، «خالکوبی‌ها از نظر اجتماعی مقبول‌تر می‌شوند، زیرا به وضوح توسط افرادی که خودشان از نظر اجتماعی پذیرفته شده‌اند، ورزش می‌شوند».